-
Lasagne super groente verstopper
No CommentsDe meeste kinderen houden van pasta en dus ook van lasagne. Maar (groene) groente zoals spinazie dat gaat er een stuk moeilijker in. Daar helpt zelfs geen verhaal over Popeye of sterke spierballen aan mee. Nou hebben we hier thuis niet echt te klagen over ‘lus ik nie’ en ‘hoef ik niet’ maar ook hier wordt spinazie niet met gejuich ontmoet.
Toch hebben we een succes recept waar maar liefst een zak verse spinazie, een courgette, een aubergine en twee blikken tomatenblokjes ingaan. En waarvan zelfs ‘mag ik nog een beetje?’ wordt gevraagd!Dat recept deel ik graag met iedereen die het verhaal van groenten en kinderen maar al te goed begrijpt. Lasagne is gewoon een super groente ‘verstopper’. Echt verstoppen is het niet want je ziet alle groenten gewoon zitten, maar door de lasagne, de mozzarella en de tomatensaus wordt het ineens een stuk lekkerder.
En wat is jouw succes recept om groente te ‘verstoppen’?
0 -
Vintage vrijdag – recept ravioli
No CommentsAfgelopen zondag bezochten we met het gezin op de valreep de tentoonstelling in Booijmans van Beuningen over 16e Eeuwse genrekunst. De kinderen vermaakten zich prima met de poep, plas en gekkigheid die er te zien was. Maar ook voor diegenen die van culinaire historie houden was er een enorme rijkdom te ontdekken. Juist omdat de genrekunst uit de 16e Eeuw dagelijkse taferelen laat zien (al dan niet uitvergroot en satirisch) kom je veel te weten. Als je snel bent dan kun je het nog zelf gaan zien want de tentoonstelling is verlengd tot 24 januari 2016.
Op de ets Boerenkermis van Peeter van der Borcht zie je links onder in de hoek een hond smikkelen van roffioelen. Wonderbaarlijk dat in een tijd waarin niemand aan deze kant van de oceaan nog van de aardappel had gehoord, ravioli (want dat is de huidige naam van roffioelen) al via Italië de Nederlanden heeft bereikt.
Jacques Meerman legt uit in de Kleine geschiedenis van de Nederlandse keuken hoe dat kan. In de Middeleeuwen ontstond een bloeiende handel tussen het huidige België met zijn stoffenproductie en andere internationale handelaren, waaronder Noord-Italianen. Die brachten op hun beurt weer zijde, specerijen en textielverven mee. En heimwee naar hun eigen keuken! Dus wat doe je dan? Dan vraag je de herbergier om ze te maken en leg je uit hoe dat moet. Blijkbaar viel het in de smaak want in het eerste gedrukte Nederlandstalige kookboek uit 1514 staan maar liefst zeven recepten voor roffioelen (ravioli).
Oud recept roffioelen (uit: Notabel boecxken)
131 Om roffioelen te maken van wermoese*.
Men sal nemen wermoes ende petercelie, elcx [van elk] al evenvele. Dat sal men tesamen wel cleyne scherven [fijnsnipperen]. Also sal ment dan broeyen [met kokend water overgieten] ofte lutelken [even] laten sieden [koken]. Alst ghesoden es, so sal ment wel cleyne stooten [fijnmaken]. Dan sal men nemen terwenbloeme ende die teghaderen [samen met de bladgroente en petercelie] mynghelen ghelijck* wermoese of warmoes is bladgroente, waarmee dit gerecht een groene kleur krijgt. Door gebruik van wermoes wordt in recept 131 een groene deegwaar, een soort ‘gnocchi verdi’, verkregen.
afbeelding: Boerenkermis van Peeter van der Borcht (Mechelen ca. 1535 – Antwerpen 1608)
-
De tafelkunst van de mediterraanse keuken – kookboekreview
No CommentsWe hadden het zo mooi bedacht afgelopen weekend. De laatste groene asperges van het seizoen zouden in Gintare’s salade met ovengedroogde tomaten en avocado gaan. En toen? Nou toen bleek dat de avocado de warmte niet had overleefd en de pijnboompitten al door iemand anders waren gebruikt (grrr). Op zichzelf geen probleem hoor, we hebben toch gegrilde asperge-salade gegeten met hazelnoten en zonder avocado. Maar ja, als een kookboekreview doet is het wel de bedoeling om een recept exact na te maken.
Wat kun je verwachten van een Litouwse die met een Fransman uit de Provence is getrouwd en voor wie eten een bron van duende is – de kunst om je tot in je ziel te raken? ‘L’ Art de la Table’ is gemaakt in de geest van het samenkomen, rustig leven en de tijd nemen voor een heerlijke maaltijd. Zowel de Moorse, Marokkaanse, Franse als Italiaanse mediterraanse keuken komt aan bod naast prachtige door haarzelf gemaakte sfeerfoto’s van typische zuid-Europese straatjes.
De recepten in het boek beginnen bij de ochtend om via apéro, lichte maaltijden en stukjes Italië over te gaan naar alledaags & feestelijk met fantastische desserts te eindigen. Maar niet nadat er nog een hoofdstuk onmisbare recepten en ideeën voor menu’s volgen.Oké de asperge-salade ging dus niet door maar in plaats daarvan maakten we een ander seizoensrecept 🙂 Chocolade kersenijs. We zijn sinds de Zomerzoet review verslaafd aan yoghurt-honingijs en dit is een luxe variant geïnspireerd op Siciliaanse cannoli.
uitsnede Stilleven met vruchten Johannes Hannot, 1668 via Rijksstudio
De foto’s van de gerechten zijn ronduit om van te watertanden en hebben een romantische Franse sfeer. Nu eens niet de lichte Scandinavische stijl maar donker, bloemig en met brocante servies. Als vintage liefhebber en francofiel spreekt mij dit wel aan. Klassiek en moderner gaan hand in hand. Je vindt zowel hartig als zoete gerechten in ‘L’Art de la Table’ waarbij je geen uitgebreid assortiment keukengadgets nodig hebt maar soms iets meer tijd.
Wil je meer weten van Gintare Marcel lees dan hier mijn interview met haar.
-
Een verloren liefde – con amore kookboek
No CommentsHuppetee weer een boek in de doos. “Zou je dat nou wel doen?”, vraagt mijn lief. Oké ik geef toe, het gebeurt niet vaak die aanvallen van opruimwoede maar het lucht zo lekker op. Tot die ene keer dus ….. O wat heb ik een spijt! Mijn rommelmarktvondst met camp foto’s van La Loren verdween naar de kringloopwinkel, voorgoed verloren. En nu is er dus een gloednieuwe heruitgave van het collectorsitem con amore kookboek van de inmiddels tachtigjarige Sophia Loren.
risotto met aubergines
Qua vormgeving is het boek helemaal nieuw maar de inhoud is -gelukkig- helemaal in originele staat. Ja, er staan natuurlijk ook recepten in die echt seventies zijn, maar de Italiaanse keuken is en blijft traditioneel dus dat raakt niet snel uit de mode. Hoe kookt een echte “Italiaanse mama” pasta? Het wordt je in 8 stappen uit de doeken gedaan, inclusief geheime tips. Grofweg 250 bladzijden van antipasti, pasta en pizza naar vis, vlees, wild en de ietwat vreemde combi eieren & groenten. De desserts en zoetigheden ontbreken evenmin (mmm ricottataart, gefrituurde magnoliablaadjes, watermeloengelei om maar eens wat te noemen). De foto’s zijn, zoals gezegd, camp en bij tijd en wijle hilarisch gedateerd.
Er is nu nog geen watermeloen dus de watermeloengelei gaan we komende zomer uitproberen. In plaats daarvan komt er een pasta met een door Sophia zelf bedachte saus op tafel.
Bij de recepten staat het niveau (makkelijk – gemiddeld – moeilijk) en de bereidingstijd, maar het blijft zaak om het recept goed door te lezen want de voorbereidingstijd (zoals marineren of weken) wordt niet meegerekend. Datzelfde geldt voor benodigdheden zoals een vijzel. Bij de druk is helaas wat fout gegaan waardoor de verwijzingen in de recepten naar andere recepten niet kloppen, dus je moet af en toe even zoeken naar de juiste pagina.
De combinatie van persoonlijke verhalen en eigen recepten was in 1971 nog helemaal niet zo gangbaar: een kookboek bevatte recepten, punt uit. Verrassend hoe sommige onderwerpen ook nu bijna 45 jaar na dato nog (of weer opnieuw) actueel zijn:
Kijk, ik geloof dat we, al pratend over authentiek eten, niet alleen het plezier van het eten maar vooral ook van het koken moeten herontdekken.
Dolgelukkig ben ik herenigd met mijn verloren gewaande liefde …. en toch, als iemand zijn originele exemplaar uit 1971 met mij wil ruilen voor deze nieuwe uitgave dan hou ik me aanbevolen.